Να ‘μαι πάλι εδώ! Πέρασε πολύς καιρός από την τελευταία μου ανάρτηση και από την τελευταία μου περιήγηση στα αγαπημένα μου blogo-σπιτάκια! Όχι, δεν εγκατέλειψα τη μαγεία του blogging, απλά ο αμείλικτος χρόνος μου άφηνε περιθώριο να «βλέπω» μόνο τα e-mail μου κι αυτό όχι σε καθημερινή βάση…
Μαθήματα, επιμορφώσεις, προσεχώς πανελλαδικές εξετάσεις, δεν παίρνω ανάσα! Οι τελευταίοι δύο μήνες «τρέχανε» ιλιγγιωδώς κι εγώ «τρελή και αλλοπαρμένη» να τα προλάβω όλα, δείχνοντας συνέπεια σε όλα…
Σήμερα όμως έκανα διάλειμμα «μαγικό» και θέλω να μοιραστώ μαζί σας συναισθήματα έντονα και μοναδικά που η επήρειά τους καλά κρατεί και τούτη την ώρα που τα γράμματα «χορεύουν» στην οθόνη του υπολογιστή μου!
Το πρωί, στα πλαίσια μιας επιμορφωτικής συνάντησης εκπαιδευτικών, είχα τη χαρά να απολαύσω μια συγκλονιστική ταινία, δικαίως πολυβραβευμένη. Ο τίτλος της «Σαν αστέρια στη γη» με κεντρικό θέμα τη δυσλεξία και πως τη βιώνει ένα οχτάχρονο αγόρι (το βλέμμα του παιδιού σε καθηλώνει…) και όλος ο μικρόκοσμός του, γονείς, εκπαιδευτικοί, φίλοι. Όσοι δεν έχετε δει την ταινία, αξίζει τον κόπο, πιστέψτε με, να τη δείτε, ιδίως αν είστε γονείς, και σίγουρα θα αλλάξει η οπτική σας για τους μικρούς «ήρωες» των σχολείων.
Στο φινάλε της ταινίας όλοι όσοι παραμείναμε ως το τέλος χειροκροτούσαμε για ώρα. Φορτίστηκα συγκινησιακά τόσο πολύ που τα δάκρυα κυλούσαν στο πρόσωπό μου μέχρι να επιστρέψω στο σπίτι…
Αντιγράφω την περίληψη της υπόθεσης: «Ο Ishaan Awasthi είναι ένας 8χρονος μαθητής, ο κόσμος του είναι γεμάτος στοιχεία, που κανένας άλλος δεν μοιάζει να εκτιμά: χρώματα, ψάρια, σκυλιά, πολύ απλά δεν είναι σημαντικά στοιχεία σε έναν κόσμο ενηλίκων, αλλά για κείνον είναι πιο ενδιαφέροντα από τις σχολικές εργασίες, τους βαθμούς και την τακτικότητα. Ο Ishaan δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα μέσα στην τάξη.
Όταν πια μπλέκει περισσότερο από ότι μπορούν να αντέξουν οι γονείς του, τον στέλνουν εσώκλειστο σε ένα ιδιωτικό σχολείο, έτσι ώστε να συμμορφωθεί. Τα πράγματα δεν διαφέρουν πολύ, από ότι στο παλιό του σχολείο, και επιπλέον ο Ishaan βιώνει και την τραυματική εμπειρία του αποχωρισμού του από την οικογένεια.
Μια μέρα, έρχεται στο σχολείο ένας νέος δάσκαλος, που γεμίζει τον μαθητή με αισιοδοξία και ενθουσιασμό. Σπάζει όλους τους κανόνες του πως πρέπει να γίνεται η διδασκαλία, ζητώντας τους να ονειρευτούν, να σκεφτούν και να φανταστούν. Όλα τα παιδιά ανταποκρίνονται εκτός από τον Ishaan. Ο δάσκαλος αμέσως ανακαλύπτει ότι ο Ishaan δεν είναι χαρούμενος και προσπαθεί να ανακαλύψει τι συμβαίνει. Μετά από πολύ προσπάθεια και επιμονή, τελικά βοηθά τον Ishaan να ανακαλύψει τα ταλέντα του και τον εαυτό του.
Μια συγκλονιστική ταινία που δείχνει όλη τη μυστική ζωή του δυσλεκτικού παιδιού. Θίγει θέματα που αφορούν την οικογένεια, την κοινωνία, το σχολείο, τους φίλους.»
Το κάθε ένα παιδί είναι διαφορετικό (αστέρι φωτεινό), είτε αντιμετωπίζει κάποιου είδους μαθησιακή δυσκολία είτε όχι. Το μόνο που χρειάζεται είναι φροντίδα και αγάπη για να εκφραστεί και να αναδείξει τα ταλέντα του. Αγάπη όχι με την έννοια της προβολής του εαυτού μας πάνω του και των ανεκπλήρωτων ονείρων μας, αλλά αγάπη που εμπεριέχει κατανόηση για το ίδιο το παιδί και της μοναδικότητάς του.
Πέρυσι ένας μαθητής μου με δυσλεξία διέπρεψε στις πανελλαδικές εξετάσεις και με γέμισε με απέραντη χαρά. Το μάθημα μαζί του ήταν απόλαυση και στην ουσία αλληλοδιδαχτήκαμε. Από την πρώτη μέρα του εμφύσησα πίστη στις ικανότητές του και σε αρμονική συνεργασία με τους παραδειγματικούς γονείς του αποδέχτηκε τη δυσλεξία όχι σαν πρόβλημα παρά ως ιδιαιτερότητα μαθησιακής μορφής. Έτσι πορευτήκαμε ως τα τέλη Μαΐου και τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Η χαρά του όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα δεν περιγράφεται, από τις ομορφότερες εικόνες που έχω αντικρύσει. Τώρα φοιτά στη σχολή της επιλογής του και το ταξίδι στο όνειρο συνεχίζεται…!
